|| ..:: CHuCkLeS cHucKLeS ÜÜ ::.. ||* S H A T T E R E D dreams || valentines n nmn

Sunday, January 21, 2007



♥eto ako ngaun♥
weeeee. ngaun alam ko na kung bakit ako sinipon. Panu, nung tuesday, nagpaulan pala kami. Unexpected ung ulan kasi ang taas taas ng araw tapos biglang umulan. Wala din akong dalang payong nun, sa kadahilanan na din na dala ko ung CHN bag kasi nagreturn demo kami. Ung isa kong klasmeyt ung may dalang payong, pambihira. tatlo kami sa iisang payong. kaya aun, nabasa kami. hehe. lagi na lng. tamad din kasi ako magdala ng payong.


thanks kay Jov, naalala ko kung bakit ako nagkasipon.


nga pala. Api bertdey kay RV


ok...enough for that. let's go for the real post.

I'm 18 yrs, 2 months and 21 days of age.

I feel that i've grown up na. Feel ko, antanda ko na..LOL..i mean, matured na cguro ako, though sometimes i act as if I'm still a child. Well, sa totoo lng masarap talaga maging bata. Pero narealize ko na masarap din pala ung maging "mature". Hehe. Kailan lng naman ako nag-18, parang feeling ko nun super mature na ako. Pero di naman ganun maxado. Thinking that i'm in the "legal" age, pero un nga, parang bata padin ako. Pero as time pass by, nakakapansin na ako ng mga changes sa akin. Nakakabigla pero ganun talaga. lahat tau dumadaan sa ganung stage. All is about change (tama ka hana).


Simulan natin d2 sa aming bahay. Mas madalas na ako mamalagi sa loob ng bahay unlike dati, lakwatsera ako. Mas nagugustuhan ko nang gumawa ng mga household chores. I used to it na kasi. Di katulad dati pag inuutusan eh nagdadabog pa. Ngaun may pagkukusa na ako.

Napansin ko din na hindi ko na pala nasasagot ung mga parents ko. Good for me. dati kasi napakasamang bata ko, nagagawa kong sagutin ung mga parents ko. I know its not good. Ngaun?? Hindi na. Cguro part na din ng pagiging matured is ung how we get along with our parents. Nagiging parang normal na din ung pakikitungo sa kanila, kasi parang kabarkada na lng natin ung mga parents natin. I'm glad kasi hindi na kami maxadong sakit sa ulo sa mga parents namin. *klap*klap*


Sa school naman, sumobra na naman ung pagka-quiet type ko. Aun. Patay na bata sa tabi. Mas pipiliin ko pang mag-take ng nap kesa makipag-tsismisan sa mga kaklase. Pati sa corrideor tahimik na din, aba!! dapat lng. Nakakahiya kung parang bata ang asal na nagwawala..hehehe...Nakikinig na din ako sa mga prof (except sa Literature). Hindi na din ako maxadong nagpapabaya, i mean, nag-aaral na ako (aba himala!!). Pero hindi naman ako maxadong GC. Nakakagulat nga eh. Minsan tatanungin ko sarili ko na "ako ba 2?" and at the brighter side, iisipin ko na lng na "xempre college na eh!!". Pero nung PE time, asal bata ako..xempre masarap sariwain ang mga times na tau ay naglalaro..weeee...


Sa mga friends, nakakatuwa kasi hindi ko akalain na nakakapag-bigay ako ng mga payo in a mature way. Minsan nabibigla ako sa sarili ko, nasasabi ko ung mga bagay na hindi ko akalain na lalabas sa aking bibig. Di tulad dati, sobrang noob ako. Tameme pag ung friend ay namomroblema. Ngaun hindi na. At sa mga friends ko na mas bata sa akin, i act as "ATE" to them. Nakakagaan pala ng loob pag nakakapag-bigay ako ng advices na nakakatulong sa kanila... (ismayl)


Sa mga problems na naeencounter ko, i realized na madali ko na naoovercome ang lahat. Unlike before, hirap na hirap ako mag-cope up sa mga problems ko. Dati, inuumaga na ako at na-iinsomnia kakaisip sa mga problems kahit na ung mababaw lng. Ngaun di na. tinutulugan ko na lng xa!LOL. I mean, i became more optimistic on things. Sabi nga ng friend ko na si Jam, "think postive!!lam mo naman, macho tau..haha". Ung pinaka-major problem na naencounter ko eh iniyakan ko lng (ok call me sentimental) den after that, wala na. I let it fly away, bahala xa. And at times, I pray.

kaya minsan, when i can't really take it anymore, i say to my big problem that:


"Problem, I have a big GOD"



ayt???!!


and ehem...pagdating sa love...eerr, i admit sa puntong ito hindi ko pa masasabi kung matured na ba ako pagdating dito. heck! wala lang!! ewan ko...hehe...NOOB pa ako pagdating dito. Haaaayz. Dati sabi ko pag nag-18 na ako kelangan meron na (alam nio na un) pero mali pala ako. Kusa naman un dadating. Patience lng kelangan. Kaya ngaun, i don't rush into it. Kahit na naririndi na ako kay Levi na pinipilit na ako sa mga ganung bagay...basta!! Iknow God has a better plan for me. even the best pa nga eh!!...


"Things never turn out exactly the way you planned...growing up happens in a heartbeat. One day you're in diapers, the next you're gone, but the memories of childhood stay with you for the long haul. I remember a time a place, a particular fourth of July, the things that happened in that decade of war and change. I remember a house like a lot of houses, a yard like a lot of yards, on a street like a lot of other streets. I remember how hard it was growing up among people and places I loved. Most of all, I remember how hard it was to leave. And the thing is, after all these years I still look back in wonder."

"All of our young lives we search for someone to love. Someone that makes us complete. We choose partners and change partners. We dance to a song of heartbreak and hope. All the while wondering if somewhere, somehow, there's someone perfect who might be searching for us."

-------The Wonder Years-----


=======================================================
eto ako ngaun: naglalayag sa agos ng buhay.


malau-lau na din ang narating ko..pero madami pang pagkakataon. madami pa akong pagdadaanan. alam ko lahat ng ito eh simula palang. lahat talaga tau dumadaan dito. sabi nga nila EVOLUTION of man..joke!!! hahaha...some of these are unexpected. marami talagang nangyayari. I may make a mistake, and i learn. part of growing naman talaga. mas nagiging deep ung perception natin sa mga bagay bagay...sana madala ko to hanggang sa paglaki ko, more challenges na pagdadaanan. I hope i can cope up with those...and i know God will guide me... :)


(ung mga plugs, nxt tym na lng...)

Labels: , ,



* my S H A T T E R E D dreams_ 10:48 AM

|